tweede week
Door: jose
Blijf op de hoogte en volg José
22 September 2014 | Frankrijk, Taizé
Lieve mense,
Ik heb besloten te blijven. Mijn bloedsuikers zijn dusdanig verbeterd dat ik het risico kan nemen om het nog een week aan te kijken of ik alles op de rit krijg. Dat ga ik dan ook doen, want ik denk dat ik voor het mentale gedeelte meer geduld moet hebben. Matthijn Buwalda schreef in een van zijn liedjes: “Als je uitgeput bent, kom tot Mij, als je moegestreden bent. Ik sta aan jouw kant als je stil kunt zijn en je Mij als God erkent.“ Ik heb meer tijd nodig om stil te kunnen zijn en Gods stem te kunnen gaan verstaan. Dus die tijd ga ik nemen. Een unieke kans om ook mijn geduld te trainen ;) Daarnaast: ik ben uitgeput, ik ben moegestreden, en hier in Taize ben ik voor mijn gevoel dichter bij God dan thuis. Dat heb ik al meerdere keren gezegd. Laat ik dan hier blijven bij Degene die mij de rust kan bieden die ik zoek.
Vooral de reactie van een aantal meiden met wie ik veel optrek, was hartverwarmend en heeft ook gemaakt dat ik deze beslissing heb genomen. Ik voelde me een beetje eenzaam hier, maar door de vervelende situatie van het misschien naar huis moeten, kwam ik in nauwer contact met anderen. Een fijne bijkomstigheid van een niet zo fijne situatie. Ik heb er vertrouwen in dat ik hier echte vriendschappen kan gaan opbouwen.
Afgelopen week was gek. Het werk was nieuw, maar wende heel snel. De mensen om me heen waren meestal aardig, maar soms ook gewoon heel irritant. Ik had dan tijd voor mezelf nodig. Ik veranderde gedurende de week van iemand die teruggetrokken de kat uit de boom kijkt, naar iemand die zelf op mensen afstapt en contact maakt. Een positieve verandering.
Zoals ik al schreef, zou ik in El Abiodh afwashandjes gaan kweken. Die afwashandjes zijn er inderdaad gekomen. Ik heb dagelijks meer afgewast dan ik thuis in Nederland in een hele week deed. Ik maak dankbaar gebruik van mijn handcreme.
In Cadole wist ik niet wat ik moest doen. Het bleek dat we tenten afbraken, canvas schoon maakten, puin ruimden in een kelder bij Tilleul (het jongenshuis), bankjes opborgen en water opruimden dat enkelhoog in Gare (een extra huis net buiten Ameugny) stond vanwege lekkage. Heel verschillend werk dus. Het was meestal leuk, soms wat zwaar maar bovenal gezellig, want daar werkten we met een grote groep – waaronder twee Nederlandse jongens (heel lekker om af en toe Nederlands te kunnen spreken!). En wat een spieren zal ik hebben gekweekt… vooral mijn bovenbenen doen de hele dag door zeer.
Het afwassen was het minst gevaarlijke werk, toch heb ik daar mezelf geblesseerd en niet in Cadole. Mijn ringvinger kwam klem te zitten tussen een zware, metalen pan en de wasbak. Het topje is nu bijna twee keer zo dik als de rest van de vinger.
Komende week heb ik drie taken.
- Het eerste is "Welcome in church“ tijdens het ochtendgebed. Dat betekent dat ik als een soort toezichthouder twintig minuten voor aanvang van het gebed tot aan het einde rondloop, mensen vraag stil te zijn en zich degelijk aan te kleden of te gaan zitten. Vandaag ben ik daar al mee begonnen en ik vond het best lastig. De broeder die verantwoordelijk is voor deze taak, vertelde wel dat de zondag het moeilijkst is, dus de rest van de week zal ik het rustiger hebben. Dat hoop ik maarJ
- Mijn tweede taak is "Point 5“: schrobben van toiletten en douches. Heel simpel, en hopelijk ook gezellig. Het is een taak die ik doe met een team van mensen van het field (reguliere bezoekers dus). We werken met een handjevol perminants, en zij zijn elk verantwoordelijk voor een team. Ik hoef dus zelf niet veel te schrobben, maar moet wel anderen aansturen dat te gaan doen.
- Mijn derde taak is "Distribution supper“. Dat betekent dat ik het avondeten uitdeel aan de mensen in het field. Dat betekent ook dat ik zelf in het field eet de komende week. Dat is minder leuk, want het eten in het field is lang niet zo goed als het eten in N’Toumi ;)
Ik hoop jullie volgende week te kunnen vertellen dat ik een hele goede week heb gehad en helemaal mijn draai heb gevonden hierJ Bedankt voor alle lieve berichtjes, jullie denken aan mij en het bidden. Ik mis jullie! Maar vijf weken zijn zo voorbij Tot snel!
Ik heb besloten te blijven. Mijn bloedsuikers zijn dusdanig verbeterd dat ik het risico kan nemen om het nog een week aan te kijken of ik alles op de rit krijg. Dat ga ik dan ook doen, want ik denk dat ik voor het mentale gedeelte meer geduld moet hebben. Matthijn Buwalda schreef in een van zijn liedjes: “Als je uitgeput bent, kom tot Mij, als je moegestreden bent. Ik sta aan jouw kant als je stil kunt zijn en je Mij als God erkent.“ Ik heb meer tijd nodig om stil te kunnen zijn en Gods stem te kunnen gaan verstaan. Dus die tijd ga ik nemen. Een unieke kans om ook mijn geduld te trainen ;) Daarnaast: ik ben uitgeput, ik ben moegestreden, en hier in Taize ben ik voor mijn gevoel dichter bij God dan thuis. Dat heb ik al meerdere keren gezegd. Laat ik dan hier blijven bij Degene die mij de rust kan bieden die ik zoek.
Vooral de reactie van een aantal meiden met wie ik veel optrek, was hartverwarmend en heeft ook gemaakt dat ik deze beslissing heb genomen. Ik voelde me een beetje eenzaam hier, maar door de vervelende situatie van het misschien naar huis moeten, kwam ik in nauwer contact met anderen. Een fijne bijkomstigheid van een niet zo fijne situatie. Ik heb er vertrouwen in dat ik hier echte vriendschappen kan gaan opbouwen.
Afgelopen week was gek. Het werk was nieuw, maar wende heel snel. De mensen om me heen waren meestal aardig, maar soms ook gewoon heel irritant. Ik had dan tijd voor mezelf nodig. Ik veranderde gedurende de week van iemand die teruggetrokken de kat uit de boom kijkt, naar iemand die zelf op mensen afstapt en contact maakt. Een positieve verandering.
Zoals ik al schreef, zou ik in El Abiodh afwashandjes gaan kweken. Die afwashandjes zijn er inderdaad gekomen. Ik heb dagelijks meer afgewast dan ik thuis in Nederland in een hele week deed. Ik maak dankbaar gebruik van mijn handcreme.
In Cadole wist ik niet wat ik moest doen. Het bleek dat we tenten afbraken, canvas schoon maakten, puin ruimden in een kelder bij Tilleul (het jongenshuis), bankjes opborgen en water opruimden dat enkelhoog in Gare (een extra huis net buiten Ameugny) stond vanwege lekkage. Heel verschillend werk dus. Het was meestal leuk, soms wat zwaar maar bovenal gezellig, want daar werkten we met een grote groep – waaronder twee Nederlandse jongens (heel lekker om af en toe Nederlands te kunnen spreken!). En wat een spieren zal ik hebben gekweekt… vooral mijn bovenbenen doen de hele dag door zeer.
Het afwassen was het minst gevaarlijke werk, toch heb ik daar mezelf geblesseerd en niet in Cadole. Mijn ringvinger kwam klem te zitten tussen een zware, metalen pan en de wasbak. Het topje is nu bijna twee keer zo dik als de rest van de vinger.
Komende week heb ik drie taken.
- Het eerste is "Welcome in church“ tijdens het ochtendgebed. Dat betekent dat ik als een soort toezichthouder twintig minuten voor aanvang van het gebed tot aan het einde rondloop, mensen vraag stil te zijn en zich degelijk aan te kleden of te gaan zitten. Vandaag ben ik daar al mee begonnen en ik vond het best lastig. De broeder die verantwoordelijk is voor deze taak, vertelde wel dat de zondag het moeilijkst is, dus de rest van de week zal ik het rustiger hebben. Dat hoop ik maarJ
- Mijn tweede taak is "Point 5“: schrobben van toiletten en douches. Heel simpel, en hopelijk ook gezellig. Het is een taak die ik doe met een team van mensen van het field (reguliere bezoekers dus). We werken met een handjevol perminants, en zij zijn elk verantwoordelijk voor een team. Ik hoef dus zelf niet veel te schrobben, maar moet wel anderen aansturen dat te gaan doen.
- Mijn derde taak is "Distribution supper“. Dat betekent dat ik het avondeten uitdeel aan de mensen in het field. Dat betekent ook dat ik zelf in het field eet de komende week. Dat is minder leuk, want het eten in het field is lang niet zo goed als het eten in N’Toumi ;)
Ik hoop jullie volgende week te kunnen vertellen dat ik een hele goede week heb gehad en helemaal mijn draai heb gevonden hierJ Bedankt voor alle lieve berichtjes, jullie denken aan mij en het bidden. Ik mis jullie! Maar vijf weken zijn zo voorbij Tot snel!
-
22 September 2014 - 10:07
Marianne Stoop:
Ben ik weer ;)
Ik zei toch dat Cadole een taak apart was, haha! Wij moesten ook verlengsnoeren uit de knoop halen, schoonmaken en sorteren... en schroefjes in de juiste bakken sorteren enzo. Haha, zie je mij en yvon al gaan?! ;p
Fijn dat het met je gezondheid nu beter gaat, en goed dat je besloten hebt te blijven. Taizé is voor mij ook altijd een soort thuis van huis, maar dichter bij God...
Ik heb andere jaren altijd bij point 5 gewerkt en was echt heel gezellig! We hadden ook een schoonmaaklied!!
Liefs marianne -
22 September 2014 - 10:12
Tineke:
Mooi Jose! Ik blijf voor je bidden.
-
22 September 2014 - 12:09
Oom Geert:
Ha José,
Ik ontdekte gisteravond je blog (bij bezoekje aan je ouders).
Fijn dat je kunt blijven, ook wel een opluchting, denk ik.
Je bent lekker gevarieerd bezig: toezichthouder zijn en toiletten schrobben. Ik hoop dat het allemaal met plezier gaat en dat je leuke contacten blijft houden.
Hartelijke groet,
Oom Geert
-
22 September 2014 - 16:02
Anne Ribberink:
Haa José!
Een eeuwige God is de Heer
Schepper vd einden der aarde
Hij wordt niet moe
Hij raakt niet uitgeput
Zijn wijsheid is niet te doorgronden
Wie hoopt op de Heer
Krijgt nieuwe kracht
Hij loopt, maar wordt niet moe
Hij rent, maar raakt niet uitgeput
Jesaja 40
Wat een kanjer dat je hebt besloten nog een week te blijven.
Neem ook de tijd om te genieten tussen al het harde werken door.
Ik bid ook voor je,
Dank voor je toffe kaart!
Liefs An
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
